Deze cd is het vervolg op de uitermate succesvolle dubbel cd Rode Hert Sessions die ik indertijd ook heel positief heb gerecenseerd. Het album is ondermeer tot stand gekomen via crowdfunding, gelukkig maar want het resultaat is alleszins de moeite waard. De basisbezetting is hetzelfde gebleven met uiteraard leider en componist Loet van der Lee op trompet en flugelhorn, Gideon Tazelaar op tenorsax, Sebastiaan van Bavel op piano, Cas Jiskoot op contrabas en Tim Hennekes op drums.

De gasten van vorige keer, gitarist Allard Gosens en altsaxofonist/fluitist Will Jasper zijn vervangen door gitarist Durk Hijma en altsaxofonist/fluitist Lucas Figueiredo Santana. Zoals de titel aangeeft werd het album wederom opgenomen in studio/jazzcafe Het Rode Hert in Roderwolde, Drente. Loet van der Lee is aanwezig met drie composities. Durk Hijma, Sebastiaan van Bavel en Gideon Tazelaar elk met èèn nummer, verder twee standards uit het American Songbook : “Here’s that rainy night” van Jimmy van Heusen en “How deep is the ocean” van Irving Berlin. Dan zijn er nog nummers van Philip Catherine, Frank Loesser en Johannes Brahms.

Het album begint met het fraaie “Here’s that rainy day” en dat terwijl vandaag de mussen dood van het dak vallen. Loet zet de toon met zijn omfloerste geluid, ditmaal op de flugelhorn, een klassieker maar nog steeds aangenaam om te beluisteren. De keuze van “Galerie des princes” van Philip Catherine vind ik nogal riskant want Durk Hijma is natuurlijk geen Philip Catherine, dus vergelijkingen vallen altijd in zijn nadeel uit. Maar o.a. Sebastiaan van Bavel en Cas Jiskoot zorgen voor voldoende tegenwicht. Nooit geweten dat Brahms zo kon swingen maar de uitvoering van zijn symfonie no. 3 (3rd movement) door het sextet doet dat wel degelijk.

“In your face” van Loet geeft gitarist Hijma de kans om te laten horen dat hij over de nodige vaardigheden beschikt en daarvan hier het een en ander laat horen. “Shortest Day” ook van Loet is een gedragen compositie met uiterst relaxed saxofoonspel van Tazelaar, heerlijke muziek. In “October First” gaat het gas er weer op met opzwepend spel van Tim Hennekes zoals Blakey vroeger met zijn Messengers, die vergelijking is niet eens zo gek, het quintet heeft qua muziek en vooral de interne samenhang veel weg van de Jazz Messengers. Lucas Figueiredo Santana excelleert op fluit in “I’ve never been in love before”. Samenvattend, weer een prima geslaagd album van Loet en zijn companen, minstens zo goed als deel I en hopelijk net zo succesvol.

Jan van Leersum.